Versante Sud

Tre Crime (eng.) Klimgids

<p>De Drie Torens zijn een van de herkenningspunten van de Dolomieten.</p><p>Deze hoge, slanke torens met hun schaduwrijke en steile wanden hebben altijd veel interesse gewekt en dwingen tegelijkertijd absoluut respect af. Als je deze verticale of overhangende wanden wilt beklimmen, moet je over ervaring en mentale weerbaarheid beschikken. Als je deze verticale of overhangende wanden wilt beklimmen, moet je overweg kunnen met rotsen die niet altijd van goede kwaliteit zijn, ervaring hebben en ook mentale veerkracht. Zelfs in de vroegste jaren van het alpinisme waren deze torens de bestemming van illustere namen uit de internationale bergsportwereld. Velen van hen hebben hun sporen nagelaten in de vorm van nieuwe routes, eerste herhalingen, winterbeklimmingen, solo-beklimmingen of zelfs enchainements. In deze gids worden meer dan 100 routes beschreven: Klassieke, oudere, technische routes en nieuwe, moderne sportklimlijnen. Veel van de routes zijn herhaald door de auteurs, zelf zeer goede klimmers en alpinisten. Deze gids is bedoeld om vooral de meer uitdagende, minder bekende routes een platform te bieden, zodat ze niet uit onwetendheid worden aangepast of misschien zelfs beplakt met bouten. Erik vab, geboren in 1970, woont in Triëst, is getrouwd en heeft twee kinderen.</p><p>Zijn alpiene CV bestrijkt het hele bergbeklimmersspectrum: sportklimmen, klassieke en moderne routes, traditioneel gezekerde lijnen, solo-beklimmingen, klimwedstrijden, nieuwe tochten, watervalklimmen, drytooling, ijs- en gemengde routes en expedities. In zijn 20 jaar als bergbeklimmer heeft hij meer dan 500 beklimmingen gemaakt. Hij werkt met verschillende media, geeft lezingen, is lid van de Sloveense minderheid in Italië en spreekt zeven talen. Svab is erelid van de CAAI, de Italiaanse Academische Alpenvereniging. Sinds hij kinderen heeft, is zijn grootste uitdaging geweest om zijn ambitieuze bergsportdoelen te combineren met zijn gezin en carrière. Sindsdien vindt hij de Alpen en andere Europese bergen nog steeds een geweldig werkterrein, zowel in de zomer als in de winter.</p><p>VOORWOORD VAN CHRISTOPH HAINZ<br></p><p>Het is niet meer dan logisch dat er een gids wordt gewijd aan de Drie Pieken, aangezien dit de sterren onder de Dolomieten zijn.</p><p>Er zijn nu bovendien zoveel beklommen routes door deze enorme monumentale rotsblokken dat je er met gemak een boek mee zou kunnen vullen. Bijna nergens anders vind je zo'n dichtheid aan grandioze routes van alle moeilijkheidsgraden als hier.</p><p>140 jaar geleden, op 21 augustus 1869, stonden de Wener Paul Grohmann en de gidsen Franz Innerkofler en Peter Salcher op de eerste en hoogste van de toppen. Het succesvolle trio realiseerde zich niet wat er zou volgen op hun baanbrekende prestatie. Er begon een internationale run (aanval) op de stenen vesting die zijn weerga niet kende.<br></p><p>In de late jaren 1990 waren Kurt Astner en ik de eerste twee Zuid-Tirolers die een sleutelrol speelden in de ontwikkeling van de route. We zetten uitdagende routes uit op de noordwand van de Great en Western Crags en op de zuidwand van de Little Crag, die al snel klassiekers bleken te zijn voor freeclimbers. Even later trok Mauro "Bubu" Bole de aandacht met de vrije beklimming van verschillende technische routes, terwijl Alexander Huber de lat adembenemend hoog legde met de eerste alpiene elf-velden route "Bellavista". Dit bracht een frisse wind door de machtige wanden, die opnieuw een magneet werden voor de beste klimmers van over de hele wereld.</p><p>Ik wens alle gebruikers van deze gids dan ook unieke ervaringen, de juiste hoeveelheid zelfevaluatie en respect voor de berg, maar bovenal veel plezier bij het beklimmen van het fantastische driemanschap.<br></p><p>VOORWOORD VAN ALEX HUBER<br></p><p>In de loop van mijn bergbeklimmersleven heb ik nu bijna alle bergen op aarde gezien. Grote bergen, kleine bergen.</p><p>Hoge wanden, steile wanden.</p><p>Gemetseld van rots, gemaakt van ijs. Ik vind alle bergen mooi, maar er zijn ook bijzondere bergen. K2, Cerro Torre, El Capitan, Mont Blanc en de Matterhorn - dat zijn de begeerde sterren in de zee van toppen: en de Three Peaks zijn er daar één van. Te midden van het onvergelijkbare rotslandschap van de Dolomieten belichamen zij met hun genadeloos steile noordwanden het Dolomietenklimmen bij uitstek.</p><p>Thomas en ik zijn geboren in een familie van bergsportliefhebbers. Wij kinderen werden dus al op jonge leeftijd meegesleurd in de wereld van de bergen. Vooral onze vader, die tijdens zijn leven alle grote klassieke wanden in de Alpen heeft beklommen, is verantwoordelijk voor onze verticale verslaving. Ik beklom de Gelbe Kante en de Comici voor het eerst toen ik vijftien was en ik wist toen al instinctief dat ik de toppen nog vaker zou beklimmen.</p><p>En in feite zijn er geen andere bergen waar ik zo vaak naar ben teruggekeerd. Meer dan alle andere wanden boden de Pinnacles me altijd nieuwe uitdagingen. Of het nu gaat om vijf wanden op één dag, free soloing of het Grote Dak van de WesternS De Pinnacles zijn vandaag de dag nog steeds de maatstaf voor alles! En dat zullen ze in de toekomst ook blijven! </p><p> Veel plezier op je verticale avontuur! </p><p>Erik Švab is geboren in 1970, woont in Triëst, is getrouwd en heeft twee kinderen. Zijn alpiene CV beslaat het hele bergbeklimmersspectrum: sportklimmen, klassieke en moderne routes, traditioneel gezekerde lijnen, solo-beklimmingen, klimwedstrijden, nieuwe tochten, watervalklimmen, drytooling, ijs- en gemengde routes en expedities.<br></p><p>In zijn 20 jaar als bergbeklimmer heeft hij meer dan 500 beklimmingen gemaakt. Hij werkt met verschillende media, geeft lezingen, is lid van de Sloveense minderheid in Italië en spreekt zeven talen. Svab is erelid van de CAAI, de Italiaanse Academische Alpenvereniging. Sinds hij kinderen heeft, is zijn grootste uitdaging geweest om zijn ambitieuze bergsportdoelen te combineren met zijn gezin en carrière. Sindsdien vindt hij de Alpen en andere Europese bergen een geweldig werkterrein, zowel in de zomer als in de winter.</p><p>Giovanni Renzi, geboren in 1966, woont in Bellaria bij Rimini en werkt als manager. Zijn klimcarrière begon in 1983 in het klimcentrum Badolo; in 1995 slaagde hij voor het examen om sportkliminstructeur te worden. Hij zette meer dan 250 korte routes uit in de Marecchia Vallei (www.valmarecchia.it) en publiceerde deze in de klimgidsen 'Valmarecchia' (2000), 'Valmarecchia Verticale' (2005) en 'Verucchio' (2008).<br></p><p>In 2001 richtte hij de Valmarecchia klimschool op, samen met wie hij een klimcentrum runt in de provincie Rimini. Zijn routeboek bevat meer dan 200 routes alleen al in de Dolomieten, waarvan ongeveer 30 in het gebied van de Drie Pieken.</p><p>Hij kent meer dan 300 klimgebieden in Italië en heel Europa.</p><p>In klimtuinen heeft hij routes tot 7c onsight en redpoints tot 8a+ onder zijn hoede gehad.</p>